Heideggery i Jaspersy, już się uczcie staczać godnie.

killuś

dr mjr Емилян Грешнов, 35 lat, chirurgia ogólna
Владикавка́з, Północnoosetyjska ASRR, 1.2.1977, Sankt Petersburg, Waszyngton, D.C.

W warunkach pokojowych człowiek wojowniczy atakuje siebie samego.

Choleryk, neurotyk i perfekcjonista z maksimum pojebania w życiu osobistym.
Zawsze wspaniale ogarniał swoje obowiązki, z niczym się nie spóźniał, wykonywał powierzone mu zadania solidnie i nie miał problemów z poddaniem się rozkazom. To w pracy, w końcu tak świetny chirurg nie mógł się marnować ze względu na jakieś tam oznaki buntu w nim samym. Zwłaszcza jeśli przez zdecydowaną większość czasu istniała uzasadniona obawa, że szpital polowy wyleci w powietrze razem z całą bazą. A po powrocie do domu? Córka, której nigdy nie potrafił zrozumieć, żona, która parę razy zebrała w twarz za głupie odzywki i totalna nieumiejętność normalnego życia - bez wiecznego zagrożenia i pracy osiemnaście godzin na dobę.

Najmłodsze lata spędził we Władykaukazie, później, kiedy rodzice się rozwiedli, z matką przeniósł się do Petersburga i po kolejnych kilku latach do Waszyngtonu. Tam skończył prestiżową uczelnię wojskową i po stażu wyjechał do Afganistanu, gdzie spędził praktycznie całe dziewięć lat swojej lekarskiej praktyki. Podczas studiów (podobno) zakochał się. Nie miał wyjścia, skoro na świecie miał pojawić się owoc szalonej nocy. Aurelia urodziła się dokładnie tego samego dnia co on, w roku 1997, a Emilian i Jennifer Stanford wzięli po pół roku ślub dla higieny. Wszystko było w miarę normalnie, bez ekscesów i większych dzikich akcji aż do momentu, kiedy wspaniała matka i żona nie postanowiła najeść się wszystkich panadoli, jakie tylko znalazła w domu i okolicznych aptekach. A Emilian dowiedział się od jej rodziców, jaką to rodzinną patologię i ani się obejrzał, a z córką mógł się spotykać jedynie w jeden weekend miesiąca za zgodą aktualnych prawnych opiekunów. O dziwo, przez te cztery lata zbliżyli się do siebie o wiele bardziej, niż przez poprzednich jedenaście. Kilka miesięcy wstecz to pan doktor major wpadł na genialny pomysł w stylu swojej ukochanej i postanowił podciąć sobie żyły w kaplicy bazy Armii Stanów Zjednoczonych w Bagram. Tym sposobem został uznany za czuba i wysłany z powrotem do Waszyngtonu. Dzięki temu wydarzeniu zamknął sobie drogę do znalezienia porządnej pracy w zawodzie, aktualną posadę załatwił mu brat, z czym Emilian żyć nie może. W końcu zawsze wszystko robił sam. A nawet jeśli już potrzebował czyjejś pomocy, to na pewno nie brata bliźniaka, z którym niewiele ma, miał i zapewne miał będzie wspólnego. Oprócz twarzy i nazwiska niewiele ich łączy od najmłodszych lat.

Da się z nim żyć, jeśli ma się dostatecznie dużo cierpliwości dla wybuchów i paranoi, których namnożyło się ostatnimi czasy sporo.

nanna

chce cie <3!

killuś

Masz mnie <3